معنی طالب علوی - جستجوی لغت در جدول جو

طالب علوی

لغت نامه دهخدا

طلب علی

(پسرانه)

خواسته شده از (علی)

فرهنگ نامهای ایرانی

عالم علوی

عالم امر، مقابل عالم سفلی، عالمی که در آن مادّه وجود ندارد
آسمان

فرهنگ فارسی عمید

طالب علمی

(لِ بِ عِ)

دانشجوئی. فراگیری علوم. طلبگی: شیخ ما (ابوسعید) گفت که ما بوقت طالب علمی به سرخس بودیم. (اسرارالتوحید ص 16)

لغت نامه دهخدا

طاهر علوی

(هَِ رِ عَ لَ)

معروف به میرزا طاهر علوی. درتذکرۀ نصرآبادی شرح حال وی بدینسان آمده است: جوان قابل صالحی است. در تحصیل سعی کرد. شعرش این است:
امشبم چون شیشۀ می دل ز تنهائی پر است
همچو ساغر همدمی کو تا دلی خالی کنم.
(تذکرۀ نصرآبادی ص 374)

لغت نامه دهخدا

عالم علوی

(لَ مِ عِ / عُ)

آسمان و عالم بالا. (ناظم الاطباء). مقابل عالم سفلی است و مراد افلاک و اجرام فلکی و سماویات بطور مطلق است. (از شرح حکمه الاشراق صص 278- 276)

لغت نامه دهخدا

طالب علم

(لِ بِ عِ)

دانشجو. جویای دانش. خواستار علم:
کبک چون طالب علم است و در این نیست شکی
مسئله خواند تا بگذرد از شب سیکی.
منوچهری

لغت نامه دهخدا